Co w rzeczywistości powoduje zmarszczki na skórze?
Starzejące się komórki skóry, keratynocyty i fibroblasty po zmianach w białku zaczynają zachowywać się nieprawidowo i ostatecznie akumulują się w ludzkiej skórze. Wytwarzają więcej enzymów podobnych do metaloproteinaz, które uszkadzają białka w otaczającej je przestrzeni zewnątrzkomórkowej (macierz, w której znajdują się komórki, węzły chłonne, naczynia krwionośne i inne powiązane struktury skóry). Ponadto starzenie powoduje nieodwracalne uszkodzenie białek w organizmie. Podstawowym mechanizmem tego uszkodzenia jest glikacja. Prostą definicją glikacji jest sieciowanie białek i cukrów w celu utworzenia nieczynnych struktur w ciele. Proces glikacji może być powierzchownie postrzegany jako odrażająco pomarszczona skóra.
Starzejące się komórki wytwarzają również cząsteczki adhezyjne, które powodują pogrubienie ścian naczyń krwionośnych i ich sztywność (miażdżycę). Starzejące się komórki wytwarzają inne dodatkowe powodujące degradację enzymów i cytokin przeciwzapalnych, które działają w odległych częściach ciała (są transportowane przez krew). W ten sposób stosunkowo mała ilość starzejących się komórek powoduje duże zmiany w funkcjonowaniu i integralności skóry. Starzejące się komórki gromadzą się we wszystkich narządach i tkankach gdzie ulegają (programowanej śmierci komórki) przywołują procesy degeneracyjne starzenia. Ponadto zniekształcenie środowiska mikroskopowego przez nagromadzone komórki starzejące się może być przyczyną zwiększonej zapadalności na choroby nowotworowe u osób starszych.
Dr Leonard Hayflick zademonstrował w 1961 roku, że komórki mogą osiągnąć ograniczoną liczbę podziałów komórkowych a następnie tracą zdolność podziału. Jego dobrze znane eksperymenty wykazały, że ludzkie fibroblasty (komórki tkanki łącznej) mają możliwość dzielenia się (podziału) od 60 do 80 razy, fibroblasty młodych ludzi od 30 do 40 razy i fibroblasty osób starszych tylko 10 do 20 razy. Karnozyna przedłuża średnią żywotność fibroblastów w hodowlach, niszczy ich przekształcone (mutagenne) kształty i chroni przed aldehydami. W tym samym czasie karnozyna hamuje przynajmniej w warunkach laboratoryjnych, glikację białek i tworzenie szkodliwych krzyżowych połączeń DNA / białka.